a ona wciąż..

moje serce pęka w pół. 
czuję wewnętrzną śmierć. 
jestem czasem przeszłym. 
dobro do nas nie wraca.
Wciąż kocham, wciąż tęsknię.
wiem, to niemęskie. 
hula zimny wiatr.
wraz ze mną płacze niebo.
nie szukam nikogo, niczego. 
zwijam się w kłębek. 
saska porcelana.
trzask. 
teraz czas na Ciebie, Flawia. 


http://www.youtube.com/watch?v=TcMkHHRpLVk

"Lecz jakże kruche bywa szczęście w nietrwałym świecie z porcelany"